Operacje w nietrzymaniu moczu

Wśród najczęściej stosowanych metod leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu wymienia się zabiegi z zastosowaniem syntetycznej taśmy – TOT i TVT. Obie procedury są do siebie bardzo podobne, a podstawowa różnica polega na umiejscowieniu cięć, przez które wyprowadzane są na zewnątrz końce podtrzymującej cewkę moczową taśmy.

W przypadku metody TVT cięcia przeprowadza się nad spojeniem łonowym, podczas gdy metoda TOT zakłada wyprowadzenie taśm przez nacięcia w pachwinach. Sam zabieg polega na wprowadzeniu metodą przezpochwową cienkiej, beznapięciowej polipropylenowej taśmy, którą następnie mocuje się w taki sposób, by dobrze podtrzymywała cewkę moczową od strony pochwy. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Charakteryzuje go niska inwazyjność i bardzo wysoka skuteczność.

Przygotowanie do zabiegu TOT/TVT jest uzależnione m.in. od wieku pacjentki oraz stopnia nietrzymania moczu. U pacjentek w zaawansowanym wieku, wskazane może być hormonalne przygotowanie pochwy. Standardowe postępowanie obejmuje profilaktykę przeciwinfekcyjną oraz regulację wypróżnień. Przed zabiegiem TOT konieczna jest również ocena cytologiczna szyjki macicy.

Rekonwalescencja po zabiegu TOT trwa zazwyczaj około 3 miesiące. W tym czasie Pacjent powinien unikać intensywnego wysiłku fizycznego.

Zabieg TOT/TVT charakteryzuje niska inwazyjność i bardzo wysoka skuteczność.Jeśli przydarzy się przeziębienie, należy poprosić lekarza o środki powstrzymujące kaszel. Miejsce operowane goi się ok. 6 tygodni i w tym czasie należy powstrzymać się od współżycia, aby rana po zabiegu mogła się ostatecznie wygoić. Warto zadbać o właściwą wagę, unikać zaparć, wyeliminować z menu ostre przyprawy, znaczne ilości alkoholu i kawy.