Operacje w nietrzymaniu moczu

Znieczulenie: Operacja zazwyczaj odbywa się w znieczuleniu ogólnym lub regionalnym (np. znieczulenie podpajęczynówkowe).

Wprowadzenie taśmy: Chirurg wykonuje niewielkie nacięcia w okolicach miednicy. Taśma siatkowa jest następnie wprowadzana przez kanały obturacyjne i umieszczana pod cewką moczową w celu jej wsparcia. Taśma jest umieszczana w sposób, który zapewnia jej odpowiednie napięcie, aby pomóc w kontroli moczu.

Zamknięcie ran: Po umieszczeniu taśmy chirurg zamyka nacięcia, a rana jest zabezpieczana szwami.

Decyzja o operacji TOT lub jakiejkolwiek innej operacji na nietrzymanie moczu powinna być dokładnie omówiona z urologiem. Lekarz oceni przyczyny nietrzymania moczu, przeprowadzi niezbędne badania diagnostyczne i zaproponuje najlepszą opcję leczenia dostosowaną do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Hospitalizacja i pobyt w szpitalu:

• • Operacja TOT zwykle jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym lub regionalnym (np. znieczulenie podpajęczynówkowe). Po zabiegu pacjent może wymagać krótkiego pobytu w szpitalu, zazwyczaj od jednego dnia do kilku dni, w zależności od przebiegu operacji i ogólnego stanu zdrowia pacjenta.

Zarządzanie bólem:

• • W pierwszych dniach po operacji pacjent może odczuwać dyskomfort lub ból w okolicach miednicy. Lekarz przepisuje leki przeciwbólowe w celu złagodzenia bólu i dyskomfortu. Ból powinien stopniowo ustępować w miarę gojenia się ran.

Cewnikowanie:

• • Cewnik moczowy może być stosowany przez krótki czas po operacji, aby umożliwić odpływ moczu i kontrolować ewentualne problemy z oddawaniem moczu. Cewnik jest zazwyczaj usuwany w ciągu kilku dni po operacji.